Een grote overgang, vond Andrea het. De overstap van verpleegkundig specialist binnen de geriatrie naar Care4homecare, een zeer gespecialiseerde setting. “Ik ontwikkel me hier als expert op het gebied van behandeling bij therapieresistente spasmen. Wat nu zo mooi is: het contact met de patiënt is nog intensiever dan bij mijn vorige baan.”
Andrea van den Dool (37 jaar) woont met haar man en twee kinderen in het historisch centrum van Schiedam. De goedlachse verpleegkundig specialist is sinds 2015 onderdeel van het team. Ze rijdt door het hele land om patiënten thuis te behandelen die een geïmplanteerde pomp hebben. Deze pomp geeft constant een kleine hoeveelheid van het medicijn Baclofen af, waardoor de verkrampte spieren ontspannen. “Ik begeleid mijn patiënten tijdens het hele zorgpad. Van intake en proefbehandeling tot aan implantatie op de operatiekamer en nabehandeling thuis.” De patiënt thuisbezoeken heeft zoveel meerwaarde volgens Andrea. “Thuis kun je zien hoe de patiënt écht leeft, hoe het sociale systeem in elkaar zit en waar extra zorg en aandacht nodig is.”
Mijn eerste patiënt: een bron van inspiratie
“Wij leveren specialistische zorg, ‘ziekenhuiszorg’, maar doordat we dat thuis doen hebben we ook een signaalfunctie én we kunnen snel schakelen. We hebben korte lijntjes met de mantelzorgers en de behandelend arts in het ziekenhuis. Dat is een belangrijke toegevoegde waarde van ons werk.” Een voorbeeld? “In mijn eerste weken bij Care4homecare ontmoet ik een 30-jarige vrouw met progressieve MS. De spasmen zijn zo ernstig dat ze bijna opgevouwen in een rolstoel zit. Ze krijgt een Baclofenpomp in het reguliere ziekenhuis. Als thuisziekenhuis vullen wij de pomp bij haar thuis met medicijnen. Geen extra belastende ziekenhuisbezoeken. Na de implantatie zijn de benen direct slap, in plaats van opgetrokken zoals ik bij haar gewend was. Dat lijkt een geweldig resultaat. Wat blijkt? Ze kan niet wennen aan de nieuwe situatie, komt nauwelijks uit bed en ontwikkelt een depressie. Ik zie haar situatie verslechteren en grijp in. Spreek met haar, met haar partner, haar fysiotherapeut en haar ouders. Luister, geef advies en kijk naar de mogelijkheden. Met die informatie heb ik een plan opgesteld om haar te stimuleren weer in beweging te komen. Het helpt, tot de progressieve ziekte wint van haar wilskracht om te leven. Het contact met haar en haar familie, wat ik voor haar heb kunnen betekenen in de laatste fase van haar leven, is nu een inspiratiebron voor mij.”
Niet de ziekte benaderen, maar de mens die ziek is
“Ik verdiep mij in de kwaliteit van leven en mate van kwetsbaarheid bij onze patiëntenpopulatie. De spasmen die zij ervaren zijn vaak erg hinderlijk en beperkend. De intrathecale therapie met Baclofen biedt vaak uitkomst tegen de spasmen. Maar heeft deze behandeling ook daadwerkelijk invloed op de kwaliteit van leven en mate van kwetsbaarheid? Dat weten we nog niet en daarom doe ik er onderzoek naar. Als het nodig is, start ik in de toekomst een aanvullende interventie. Mijn visie? Ik vind het belangrijk om vanuit een holistische mensvisie de patiënt te benaderen. Dit houdt in dat we niet alleen de ziekte benaderen en behandelen, maar steeds meer de mens die ziek is.”
Andrea overlegt met haar collega, medisch specialist Heinrich Moser, via een beveiligde videoverbinding. De supervisie is een vast onderdeel van iedere behandeling, wel zo veilig!
