Het is dinsdagmiddag stipt drie uur als er wordt aangebeld bij het huis van Leendert. Een bekend gezicht: verpleegkundig specialist Eva van Care4homecare staat voor de deur. Vandaag hervult zij de medicijnpomp van Leendert die hij heeft vanwege zijn spasmen als gevolg van een dwarslaesie...
18 jaar geleden veranderde plotseling het leven van de nu 36-jarige Leendert: “Ik was pas 18 jaar oud en had mijn toekomst heel anders voorgesteld. We waren met een aantal vrienden gezellig in het café. Bij het naar buiten lopen, passeerde ik een toevallige voorbijganger die ik niet kende. Uit het niets deed hij een greep naar mijn benen en tilde mij op. In deze beweging struikelde de man en verloor zijn evenwicht. Hierdoor kwam ik ongelukkig met mijn nek op de rand van de biljarttafel terecht. In het ziekenhuis hoorde ik de diagnose. Een hoge dwarslaesie; wat inhoudt dat ik mijn lichaam nauwelijks meer kan bewegen. Mijn wereld stortte compleet in. Van de een op de andere dag moest ik door het leven in een rolstoel.” Dan blijft het even stil... “Maar ja, gelukkig zijn we er nog!”, zegt hij met een opgeluchte stem. Een uitspraak die de positieve Leendert typeert. Door zijn focus op wat hij wel kan, gaat hij door het leven als een echte levensgenieter, volgens zijn vrienden en familie. Van zon, zee en strandvakanties met zijn gezin tot gezellige terrasjes met vrienden en het succesvol runnen van zijn eigen bedrijf. Niets weerhoudt hem ervan zijn leven te leiden, net zoals hij zou doen zonder beperkingen.
Al zeven jaar maakt Leendert gebruikt van Intrathecale Toediening Baclofen (ITB)-therapie. Dat is een behandeling waarbij mensen met ernstige spasticiteit of pijn een geïmplanteerde medicijnpomp in de buik krijgen. Deze pomp geeft via een dun slangetje vaak een lagere dosering van het medicijn baclofen af in de vloeistof rondom het ruggenmerg. Zo slaan de medicijnen vaak beter aan, nemen de spasmen of pijn af en treden er geen of minder bijwerkingen op.
Eens in de drie tot vier maanden vult verpleegkundig specialist Eva de medicijnpomp van Leendert bij met nieuwe medicijnen. Waar nodig stelt ze de loopsnelheid en dosering van de pomp bij, zodat deze goed aansluit op de persoonlijke situatie.
Op de vraag of hij zich patiënt voelt, reageert hij stellig: “Nee, totaal niet! Ik ben nog steeds dezelfde persoon als voorheen en doe nog veel van de activiteiten die ik voorheen ook deed. Wel leef ik sinds het ongeval echt in het moment en ben ik niet bezig met de toekomst. Ik wil anderen dan ook meegeven dat het leven niet stopt bij een dwarslaesie. Focus op datgene wat je wel kunt en steek daar je energie in. De thuisbehandelingen maken dat voor mij mede mogelijk.”
Na 45 minuten is de medicijnpomp opnieuw gevuld. Eva en Leendert nemen afscheid en zien elkaar weer over drie á vier maanden voor de volgende pompvulling. Leendert kan direct na de behandeling weer verder met zijn werk, terwijl Eva met een tevreden gevoel in haar auto stapt, op weg naar de volgende thuisbehandeling.
